Al dans ik vanavond het jaar 2023 niet in, toch is uitbundigheid een levenswijze waar ik steeds meer van houd. Uitbundig leven is meer dan 'ongeremd' en 'uitzinnig' zijn, uitingen die - zeker in de gereformeerde cultuur die mij vormde - graag maar ook onterecht afgewezen worden. Uitbundig leven is namelijk ook 'rijkelijk' leven: dat je deelt van het vele (kleine) goede en moois dat we hebben. Inderdaad, vaak in een leven dat gebrokenheid, verdriet, teleurstelling, twijfel, rouw, ziekte, psychische moeite en eenzaamheid kent. Maar ook afgelopen jaar heb ik bij mensen om mij heen gezien dat het ene het andere niet uit hoeft te sluiten.

Vriendin

Vorige week werd ik 50 jaar en 2 weken ervoor verrasten mijn echtgenoot Mark en onze kinderen mij met een verrassingsfeest. Opeens, zonder dat ik wist dat het feest op dát moment zou zijn, stond ik temidden van mensen van wie ik houd en die van mij houden. Het werd een onvergetelijke, uitbundige avond waarin we feestvierden, samen waren, genoten van drankjes en lekkers en dansten. Halverwege de avond praatte ik met een vriendin die veel zorgen heeft. 'Wat bijzonder dat je toch gekomen bent', zei ik tegen haar. 'Natuurlijk ben ik er', zei ze, 'juist nu wilde ik graag met jou op dit feest zijn, ik kan wel een flinke dosis blijdschap gebruiken.'

Royaal delen in uitbundigheid: laten we het ook komend jaar blijven doen. Het maakt het leven met elkaar zo maar wat lichter.